İyi Niyet mi, Kendini Feda Etmek mi?

İyi Niyet mi, Kendini Feda Etmek mi? Sınır Koymanın Gücü
“Hocam, ben hep iyi niyetliyim ama insanlar bunu kullanıyor.”
Bu cümleyi daha önce siz de söylediniz mi? İyi niyet, insan ilişkilerinde güven, yardımseverlik ve empati gibi değerli özelliklerle bütünleşir. Ancak bu kavram, sınır çizilmediğinde bizi tükenmiş, değersizleşmiş ve kullanılmaya açık bir hale getirebilir.

Peki, iyi niyet gerçekten bir zayıflık mıdır? Yoksa biz, “iyi niyet” maskesiyle kendi ihtiyaçlarımızı ve sınırlarımızı görmezden mi geliyoruz?

İyi Niyet ile Kendini Feda Etmek Arasındaki Fark
İyi niyet, karşılıklı saygı ve dengeyle anlam kazanır. Ancak hayır diyememek, sürekli fedakârlık yapmak, başkalarının beklentilerini kendi değerlerimizin önüne koymak… Bunlar çoğu zaman iyi niyet değil, onaylanma ya da sevilme ihtiyacımızın bir sonucudur.

İlişkilerde denge çok önemlidir. Sadece senin verdiğin, anlayış gösterdiğin ve fedakârlık yaptığın bir ilişkide, kendini ihmal etme riski kaçınılmazdır. Bu durum bir süre sonra duygusal tükenmişlik yaratabilir ve öz saygını zedeleyebilir.

Sınır Koymak Bencillik Değil, Özbakımdır
Gerçekten sağlıklı bir ilişki, her iki tarafın da birbirini görebildiği, değer verdiği ve sınırlarına saygı duyduğu bir yapıdır. Kendini korumak, “hayır” diyebilmek ve duygusal sınırlarını net bir şekilde çizmek, bencilce değil; öz değerinin bir yansımasıdır.

Şimdi kendine şu soruyu sorman gerekiyor:
“Gerçekten iyi niyetimle mi hareket ediyorum, yoksa kaybetme korkusuyla mı sürekli veren taraf oluyorum?”

Bu farkındalık, hem kendine duyduğun saygıyı artırır hem de daha sağlıklı ilişkiler kurmanın kapılarını aralar.

Uzman Psikolog Nehir Kadooğlu Aslan